Μαξίμ Τσιγκάλκο, ένας σκλαβωμένος ήρωας

Κάθε χρόνο, στις 27 Μαΐου, όλοι όσοι ασπαστήκαμε το Championship Manager ως τρόπο ανάλωσης του ελεύθερού μας χρόνου, έχουμε την «αργία» μας. Είναι η μέρα γενεθλίων του Μαξίμ Τσιγκάλκο, ενός ανθρώπου που έφτασε να μισεί το λόγο για τον οποίο λατρεύτηκε. Η σκοτεινή πλευρά του Λευκορώσου πρώην ποδοσφαιριστή είναι η καθημερινότητά του, η πραγματική του ζωή, η οποία επισκιάστηκε από μια ποδοσφαιρική καριέρα που όχι απλά δεν έκανε ποτέ, αλλά τον βάρυνε.

Ο Μαξίμ Τσιγκάλκο θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένας χαρακτήρας του Lost. Είναι ένας άνθρωπος που άρχισε να αντιμετωπίζει προβλήματα όταν η πραγματική του ζωή, συναντήθηκε με την μανατζερική του ζωή. Στην πραγματική του ζωή, η καλύτερη στιγμή της καριέρας του ήταν οι μετρημένες στα δάκτυλα συμμετοχές που έγραψε με την εθνική ομάδα της Λευκορωσίας, με την φανέλα της οποίας σημείωσε ένα τέρμα. Αυτή ήταν και η κορύφωση μιας καριέρας που δεν είχε ούτε λάμψη, ούτε γκολ με το τσουβάλι. Απεναντίας είχε σκαμπανεβάσματα και κυρίως πτωτική πορεία, αρχικά λόγω τραυματισμών, ακολούθως λόγω αδυναμίας επιστροφής στα προ τραυματισμών στάνταρ.

Τα χρόνια που εκείνος περνούσε απαρατήρητος στην Λευκορωσία, οι φίλοι του Μάνατζερ ανά την υφήλιο, τον είχαν ανάγει σε Θεό. «Τι Θεός; Ημίθεος και βάλε» που είχε πει και ο Χάρρυ Κλυνν. Σε μια «φυσιολογική» για τα δεδομένα του καριέρα στο Μάνατζερ, ο Τσιγκάλκο «έγραφε» περίπου 900 συμμετοχές, με 1500 τέρματα. Δεν γινόταν μην τον αγαπήσεις. Δεν μπορούσες να μην έχεις πλάσει εικόνες στο μυαλό σου με τον Τσιγκάλκο να σκίζει δίχτυα.

Ενα πρόσφατο άρθρο για τον Τσιγκάλκο, σε Γερμανικό περιοδικό, έφερε στην επιφάνεια όλα όσα κρυβόταν κάτω από το χαλί που δημιουργήθηκε από την μανατζερική του εικόνα. Μια εικόνα που, αρκετοί αναρωτήθηκαν για ποιο λόγο δεν έκανε κάποια κίνηση να την αξιοποιήσει. Ο Τσιγκάλκο θα μπορούσε, με τον… Δυτικό τρόπο (οικονομικής) σκέψης να είχε «χτίσει» πράγματα γύρω από το όνομα που του «δημιούργησε» το Μανατζερ. Οσο… γνώριζε ο «μανατζερικός» Τσιγκάλκο την ύπαρξη του «πραγματικού», άλλο τόσο γνώριζε και ο «πραγματικός» Τσιγκάλκο την ύπαρξη του μανατζερικού. Ο Μαξίμ, όχι μόνο δεν ήξερε πόσο παικταράς ήταν στο Μανατζερ, αλλά δεν είχε ούτε υπολογιστή. Αγνοούσε την ύπαρξη του Μάνατζερ, αγνοούσε τη ζωή που δεν ζούσε. Και, για σκέψου… Να μην έχει ιδέα για μια φανταστική ζωή που δεν ζεις, και να την ξέρουν, να την «ζουν» οι άλλοι.

Τα χρόνια που ο Μανατζερικός Τσιγκάλκο αποτελούσε την πρώτη (σου) μεταγραφή και έβαζε πλώρη για τριψήφιο αριθμό τερμάτων ανά σεζόν, ο πραγματικός Τσιγκάλκο προσπαθούσε να… του φτάσει στο μικρό του δάκτυλο. Ο τραυματισμός που έμελλε να παίξει καθοριστικό ρόλο στην αγωνιστική πορεία του Τσιγκάλκο ήρθε το καλοκαίρι του 2004, στο διάστημα που δοκιμαζόταν από την Μαρίτιμο. Μέχρι να αποφασίσει να βάλει τέλος στην καριέρα του, ο Τσιγκάλκο έβγαζε ένα μεγάλο αρνητισμό για οτιδήποτε αφορούσε το Μανατζερ. Προφανώς και δεν του ήταν εύκολο να διαχειριστεί την δημοσιότητα που είχε πάρει για κάτι που δεν ήταν, για κάτι που για χρόνια αγνοούσε. Για χρόνια, απαντούσε αρνητικά στο κάθε αίτημα που δεχότανε για συνέντευξη που αφορούσε τον μανατζερικό του μύθο.

Στο Γερμανικό περιοδικό «11 Freunde» που έφερε στην επιφάνεια την… πάλη του μανατζερικού Μαξίμ με τον πραγματικό, ο Λευκορώσος δέχθηκε – παραδόξως – να μιλήσει, μια κίνηση που μοιάζει με ένα πρώτο βήμα «συμφιλίωσης» των δυο «χαρακτήρων». Η αλήθεια είναι πως το άρθρο του γερμανικού περιοδικού για τον Τσιγκάλκο έκανε τα φετινά του γενέθλια να μοιάζουν τα πιο «μελαγχολικά», και αυτό διότι κάθε χρόνο στις 27 Μαΐου όλοι εμείς κάναμε αυτό που δεν μπορούσε να αποδεχθεί, δεν μπορούσε να «σηκώσει» και για μερικά χρόνια δεν ήξερε καν την ύπαρξή του ο Μαξίμ. Δέναμε τις δυο παράλληλες ζωές του. Μπορεί εμείς να το κάναμε ως δείγμα αγάπης, ως ένα «ευχαριστώ» για όλα τα μεγάλα χαμόγελα που μας είχε χαρίσει, τα οποία εκείνος αρχικά δεν γνώριζε και ακολούθως δεν μπορούσε να διαχειριστεί.

Η «επαφή» με τον «πραγματικό» Τσιγκάλκο αποτελεί και την «προσγείωση» από τα μίνιμουμ δυο γκολ ανά παιχνίδι, στην «σακατεμένη» λόγω τραυματισμού καριέρα. Και, εμείς όλοι, έχουμε την επιλογή να κρατάμε στο μυαλό μας στον Τσιγκάλκο που θέλουμε που μάθαμε, που αγαπήσαμε, όμως είναι καλό να έχουμε στα χέρια μας και αυτή τη πλευρά του μύθου. Διότι, στο τέλος της ημέρας, για μας, ήταν μύθος, είναι μύθος και θα είναι μύθος!

Εμείς, στο fmgreece.gr ,τον τιμούμε φορώντας το t-shirt του, από το tokotoukan.gr! Πόσες φορές μας έχουν ρωτήσει “ποιος είναι αυτός;” όταν φοράμε το t-shirt του. Εμείς απλώς χαμογελάμε νοσταλγικά και αναφωνούμε “Που να σου εξηγώ τώρα φίλε μου!’.

Πηγή: fmgreece.gr